Aankomst KTM - Pokhara



We geven elkaar een high-five als we uit het vliegtuig stappen op Kathmandu airport. Een vliegveld wat gekenmerkt wordt door veel kleine geparkeerde vliegtuigjes die klaar staan om de op dit moment de weinig toeristen te vervoeren naar uithoeken van het land, van leem gemaakte huisjes pal naast de landingsbaan en lokale werknemers die de uit het vliegtuig komende lopende toeristen wegwijs maken door te wijzen.

We worden opgewacht door een klein, maar uiterst vriendelijke man die ons direct van Kathmandu naar het 200 kilometer verder liggende Pokhara brengt. Eenmaal in het busje en rijdend door Kathmandu worden we geconfronteerd met de uiterst akelige situatie in Nepal. Gebouwen zijn ingestort door de aardbevingen, vele duizenden auto’s, vrachwagens en scooters staan langs de weg omdat er geen brandstof is. Duizenden mensen lopen langs de weg en vele proberen een lift te krijgen of springen op/aan voorbijrijdende voertuigen met als gevolg dat elke zitplaats drie keer wordt benut en voertuigen bijna niet meer zichtbaar zijn door de vele mensen die zich eraan vastklampen.

We slapen in een gezamenlijk bedje van 110 cm bij een fijn en typisch guesthouse in Pokhara en het bed doet de definite van een harde plank eer aan, maar na de spannende reis en vele eerste indrukken vallen wij als twee muilezels in slaap. In de nacht schrikken we wakker van de inmense buldering die door de omliggende bergen zorgen voor een donker en zwaar klankspel waardoor de muren van het gebouw een klein dansje doen. Het onweert, het stormt en het regent hevig. Eenmaal weer in slaap gevallen worden we een paar uur later met een grote glimlach en een zachte geur van wierook in ons neus langzaam wakker, want de buurman staat luid mee te zingen onder de douche met de mantra’s van de monniken.

De Himalaya met zijn subtropische dalen en ijzige pieken is de hoogste bergketen op aarde, en het contrasterende landschap komt nergens zo goed zo verbluffend tot uitdrukking als in Pokhara. Vanaf de groene oevers bij het glinsterende meer, hebben we op heldere ochtenden een onbelemmerd uitzicht op de ruim 8000 meter hoge Annapurna- en Manasluketens, bijna 25 km verderop in het noorden. Het leven in Pokhara speelt zich af bij het Phewa tal (meer) en afgezien van de smok die de bergen in de middag aan het zicht onttrekt, merken we nauwelijks dat er een stad is. Het handjevol mensen wat door de straten flaneren worden gretig aangesproken door de winkeliers om al hun mooie waar te slijten en in deze moeilijk dagen toch nog wat te verdienen.

We brengen meerderemale een bezoek aan de organisatie die ons zal helpen met het aanschaffen en distruberen van de donatiegoederen en komen we eerst tot de conclusie dat we niet naar de bergdorpen kunnen afreizen door het grote tekort aan brandstof. Erg verdrietig en wrang om te beseffen dat de mensen die wonen in de bergdorpen al zo hard getroffen zijn door de aardbevingen waardoor zij onder andere hun huis kwijt zijn, er daarna nauwelijks tot geen hulp is geweest en zij nu weer afgesloten zijn van hulp. Ons contactpersoon gaat haar best doen, om in de tijd dat wij een trekkingtocht aan het doen zijn, het een en ander te regelen, maar geheel afhankelijk van de ontwikkelingen omtrent de blokkade bij de grens met India. Maandag is er een nieuwe premier gekozen en de lokale bevolking is erg positief. De beste man zit op dit moment in India om hopelijk de handen te schudden op een snelle en goede afloop. Voor nu is de blokkade bij de grens voor twee dagen iets versoepeld vanwege het inmens grote nationale feest wat zeer binnenkort gaat starten.

De mensen in Nepal vertonen een charismatische combinatie van eigenzinnigheid en vriendelijkheid, hardheid en beleefdheid – kwaliteiten die hen op ons door overkomen met wie het buitengewoon plezierig vertoeven en reizen is. Morgen gaan we starten aan de vier dagen/drie nachten durende Poonhill trekking (3193M) waarbij we langs en door de hoge bergen worden begeleidt door een gids en een drager. We zullen de fraaie Gurung en Magar dorpen bezoeken en als het weer het toelaat met een ingehouden adem van schitterende uitzichten genieten! Hopend dat als we terug komen we daadwerkelijk de benodigde spullen kunnen gaan aanschaffen en brengen, daar waar het het hardst nodig is!

Tot gauw! Namaste! Jeroen en Jenya

Voetnoot: Vanwege de slechte wifi verbinding en de elektriciteit die continue uitvalt plaats ik deze blog wat later dan gepland. Momenteel zijn wij aangekomen op 2100 meter tijdens onze vierdaagse trekkingtocht in de Himalaya. Gauw en wanneer alles het toelaat laten we weer wat van ons horen. Ook hebben we zojuist te horen gekregen dat we zondag gaan starten met het aanschaffen van de goederen en maandag en dinsdag de donaties zullen gaan brengen naar bergdorpen waar het hard nodig is.

Foto's volgen snel. Wifi is te zwak om deze te uploaden.