De tempels van angkor, die sinds 1992 op de werelderfgoedlijst van UNESCO staan, liggen verspreid over een gebied van zo'n 300 km² . Ze staan in een schilderachtig decor van dichte stukken woud of trots boven de rijstvelden waardoor ze niet aanvoelen als steriele museumstukken, maar nog deel uit lijken te maken van het dagelijkse leven, zoals het in sommige reliëfs is weergegeven. De beroemdste tempel is de angkor wat, vaak afgebeeld in reisboeken en op internet en wij gingen hier dan ook om 04.45 uur heen om de zonsopkomst te bezichtigen. Het is regenseizoen in Cambodja en dit ondervonden wij dan ook toen we met ruim 3000 Chinezen op een grasveldje in het donker stonden te loeren naar angkor wat en de lucht zich vulden met donkere wolken met als gevolg regen. Desalniettemin was het een prachtige en indrukwekkende tempel met zijn 350 meter lange dam die zo vaak gefotografeerd is.

Tol, onze tuktukdriver voor de dag, reed ons naar verschillende tempels over het complex waar we de adembenemende architectuur konden aanschouwen. Bizar om te bedenken dat de bouw van deze oude monumenten begonnen is in 802 en pas gestopt is in 1219 toen er een einde kwam aan de regering van de grootste tempelbouwer en dat je dus hoogstwaarschijnlijk op paden loopt waar olifanten en van alles en nog wat heeft gelopen.

De tempel die ons het meeste aansprak was de ta prohm tempel. Voor een ieder misschien wel bekend uit de film tombraider of van de foto's van vergroeiende bomen met tempels die bezaaid zijn met mos. Dankzij de beslissing om het oerwoud met rust te laten heeft de ta prohm zich een laat worden met de natuur en dit is dan ook goed zichtbaar. Reusachtige kapokbomen groeien over de terrassen en muren; hun knoerten van wortels klemmen zich vast aan muren, versperren deuropeningen en duwen kolossale stenen uit elkaar. Geen van de 39 torens is nog intact en het is moeilijk om je weg te vinden door dit deels ingestorte doolhof of om de indeling te doorzien. Erg indrukwekkend!

Na 6 uur te hebben rondgereden, gelopen, geklauterd en te hebben gezien hebben we het voorgezien gehouden. We hebben immers ook een driedaagse pas welke ons toegang verschaft. Terug naar ons guesthouse, welke gerund wordt door een vrolijke Italiaan op blote voeten die schnitzels gaat eten aan de overkant van de straat om vervolgens over zijn buik te wrijven als hij voor een Italiaanse tvzender zit uit te buiken.

[gallery_bank type="images" format="thumbnail" title="false" desc="false" responsive="true" display="all" sort_by="random" special_effect="none" animation_effect="bounce" album_title="false" album_id="9"]